Йөҙйәшәр

 

Ҡайынлыҡта йөрөй йөҙйәшәр ҡарт,

Ағастарҙың һыйпап аҡ туҙын.

Йәш ҡайындар уны ымһындыра,

Ылыҡтыра әйҙәп, ҡул һуҙып...

 

Ҡайындарҙың бөгөн хәбәре күп,

Ҡартҡа серҙе ихлас сисәләр:

Яҙһылыуҙың туйы бара икән,

Шарап эсә улар кисәнән...

 

Ҡарт көрһөндө:

«Һылыу ҡорҙаштарым,

Килмәй ҡалған сағым булманы;

Күпме күрҙем бирнә туйығыҙҙы,

Тәүге тапҡыр — быйыл — һуңланым.

Ярты ғүмер үтте эйәрҙә, йә —

Хаҡлыҡ өсөн ерҙә даулашып,

Яуҙарыңда, тормош,

Еңеүсең — мин,

Туй-бәйгеңдә һалдың аунатып...

Эх, ҡайындар,

Һеҙҙең туй бейеүен

Инде күрмәм, тормам шаҡ ҡатып,

Тәбиғәт-ҡарт йыл да бер ҡыҙына

Туй үткәрер, донъя шаулатып...»

 

Ҡайынлыҡта йөрөп, йөҙйәшәр ҡарт

Мауығып киткән, киткән бер яры.

Ҡайындарҙан ел-һиҫкәнеү үтте:

«Туҡтап ҡуйыр, бармаҫ юл ярып...»