Яуап (Соранбай Джусуевтан)

 

Юлым төштө бер мәл йәйләүгә,

Күк төтөндәр илтте тирмәгә.

Йылҡысылар, мине үҙ күреп,

Ҡымыҙ һондо, туҫтаҡ тултырып,

Һоранылар янға ултырып:

— Боғананмы һин, дуҫ,

Һултанан,

Һарыбағыштан?

Ҡайһы ырыуҙан?

 

Ҡымыҙ өтөп алды ялҡындай,

Күҙгә һирпте шаян осҡондар.

Дәртем ташты,

Яҙғы ташҡын һыу

Ҡаяларҙан түбән осҡандай.

— Ырыу менән маһайып...

Ҡуй бушты,

Мин — бер ҡырғыҙ улы тыумыштан.

Ҡырғыҙ ҡаны булған бабамда,

Ҡырғыҙ исемен йөрөтәм һаман да.

 

Мин — малға бай Нарын буйынан,

Ил  баҡсаһы — хозур Чуянан;

Ҡайындары яҙын ҡумыҙ сирткән

Ысыҡ-күлдән — көмөш уянан.

 

Ырыуымды, ҡуйсы, һорама,

Эҙләмә лә ҡоштар теленән.

Мин — донъяла берҙәй

Һиммәтле,

Ниғмәтле лә ҡырғыҙ иленән