Мин — алтай (Аржан Адаровтан)

 

Мин —үҙән, елдәрҙән өңөлгән,

Мин — тайга, аҡ ҡарға төрөнгән.

Мин — башы һәм сиге еремдең,

Күкрәгем — бишеге йырымдың.

Мин — алтай,

Мин — халыҡ,

Үҙәндәр һәм тауҙар хужаһы.

Йөрәккә уңалмаҫ эҙ һалған

Уҡ-хәнйәр,

Тормоштоң нужаһы.

 

Мин — таш юл,

Ул юлдан атлаған

Быуаттар, өмөткә төбәлеп.

Мин — алтай,

Мине бер үлтергән

Бәндәнең  ҡайҙа  икән  һөйәге?

Ырыуымды талаған, бөлдөргән

Әҙәмдең ҡайҙа һуң мөлкәте,

төйәге?

 

Мин бөкөс,

Көмөрө —

Йөҙ быуат хандарға бил бөктөм.

Хаҡ-бәхет артынан йөрөүҙән

Туҙандай ҡалғанса интектем.

 

Мөрйәһеҙ усаҡтар төтөнө

Йөҙәр йыл күҙ нурым бөтөрҙө.

Ахырҙа тауҙарға юл алдым —

Онотолдом, мин үлдем,

юғалдым.

 

Мин — алтай,

Мин — тере!

Бер үлеп, азат, шат,

терелдем.

Ҡаныма һеңешкән ҡоллоҡтан

Ҡотолоп, ҡояшҡа үрелдем.

 

Кешеләр янында затлымын,

Йәшәүҙе яңынан башланым.

Мин — халыҡ,

Алтай атлымын!