Ғүмер

 

Яугир  ҡәләмдәштәремә

 

Ҡуян менеп саба, имеш, ғүмер,

Ауышҡас та ҡояш төшлөктән.

Ул ҡуянды әмәл юҡ туҡтатыр

Әжәл микән этен һөсләткән...

 

Арыҫланда саба һеҙҙең ғүмер:

Яу баҫылған,

юлдар уралған;

Уңыш ҡыры көлтә менән тулған,

Буралаһы йорттар буралған.

 

Эй саба ла саба һеҙҙең ғүмер,

Арыҫланға ғына атланып!

Ул да күргән икән:

— Ә-лә-лә-ләә!..—

 Ялдарында көмөш ялтланы.

 

Арыҫланда саба һеҙҙең ғүмер,

Иҫәпкә алмай һорау-теләкте.

Һеҙ күнеккән хәтәр шул тиҙлектәр

Һиҫкәндерә беҙҙең йөрәкте.

 

Офоҡтар киң,

Алда—байтаҡ ара,

Шәфәҡ кенә ҡанға буялған.

Беҙ инде ул — төшлөк еткәс торған,

Һеҙҙең быуын — таңдан уянған...

Һеҙ атланған арыҫландар бер мәл

Ал шәфәҡҡә барып инерҙәр,

Ингән кеүек... теге саҡта утҡа,

Хәл ителгән саҡта еңеүҙәр...